VOORWOORD

Dat we kunnen denken is niet alleen maar handig. Zo houdt piekeren ons behoorlijk uit de slaap, om maar eens iets te noemen. Vanaf het moment dat we gingen denken ontstonden ook (irrationele) angsten. De angst voor de dood is daar één van.

Om te genieten van kunst hoef je niet te kunnen denken, maar je hebt daar natuurlijk wel hersens voor nodig die vormen en kleuren kunnen registreren. Voor verliefdheid, erotiek en mooie natuur geldt hetzelfde.

Denken kan misschien handig zijn voor je werk en planning, maar het veroorzaakt ook vaak verdriet en stress. Je gedachten gaan vrijwel altijd naar ongrijpbare tijden in het verleden of in de toekomst en wat nog erger is: ze veroorzaken weer andere en vaak irrationele gedachten.

We kunnen onze hersenen echter ook voor ons laten werken en aansturen. Met positieve associaties overwinnen we onze onzekerheden, verdriet en stress. Het warme gevoel dat we hebben bij het aanschouwen van kunst en schoonheid kunnen we ook oproepen bij minder voor de hand liggende “schoonheden”, zoals de schoonheid van de dood en het sterven.

Met dit blog wil ik het sterven de plaats geven die het verdient als absoluut hoogtepunt in je leven. Omarm de dood nu vast als een goede vriend, die ooit op bezoek komt en die je op dat moment van harte welkom zult heten. Neem je nu vast voor om dan een goede gastheer of gastvrouw te zijn. Als dat werkelijk lukt heb je de dood vanaf nu overwonnen en kun je je verder richten op de beleving van het Hier & Nu.